بررسی تأثیر سطوح مختلف ورمی کمپوست و کود دامی در بستر کاشت بر رشد و گل دهی گلایل رقم اسکار (gladiolus grandiflora l. cv. oscar)

چکیده: گلایل یکی از گل های شاخه بریده مهم می باشد و مقام اول را از نظر سطح زیر کشت در ایران دارد. امروزه استفاده از کودهای آلی جهت تولید گل بسیار مورد توجه قرار گرفته است. ورمی کمپوست یکی از مهم ترین انواع کودهای آلی میباشد. استفاده از کودهای دامی جهت تولید ورمی کمپوست یکی از مرسوم ترین راه های تولید ورمی کمپوست است. این آزمایش با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف کود دامی و ورمی کمپوست بر رشد و گل دهی گلایل انجام شد. آزمایش بر اساس طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار و پنج تکرار انجام گردید. تیمارها شامل شاهد (ماسه وخاک زراعی به نسبت 1:2)، ورمی کمپوست 10، 20 و 30 درصد حجمی و کود دامی 10، 20 و 30 درصد حجمی بود. نتایج نشان داد اثر تیمارها بر همه صفات ارزیابی شده به جز تعداد برگ در سطح احتمال 01/0 معنی دار شد. تیمارهای حاوی ورمی کمپوست و کود دامی در همه صفات در مقایسه با شاهد به جز دو صفت قطر بزرگترین گلچه و وزن خشک ساقه گل دهنده باعث بهبود خصوصیات رشد و گل دهی گلایل در مقایسه با شاهد شدند. تیمار ورمی کمپوست 20 درصد بیش ترین افزایش رشد و گل دهی را نشان داد، به طوری که با کاربرد آن بیش ترین قطر طوقه، قطر ساقه گل دهنده، وزن تر و خشک گیاه حاصل شد. همچنین بیش ترین وزن تر و خشک پداژه نیز در تیمارهای ورمی کمپوست 20 و30 درصد به دست آمد. تیمار کود دامی 30 درصد از نظر بهبود خصوصیات رشد و گل دهی بعد از تیمار ورمی کمپوست 20 درصد قرار گرفت. عمر بریده گل از پنج روز در تیمار شاهد به بالاتر از هشت روز در تمام تیمارهای کود دامی و ورمی کمپوست افزایش یافت. بر اساس نتایج این پژوهش بهترین ترکیب بستر کاشت برای تولید گلایل شامل 53 درصد ماسه، 26 درصد خاک زراعی و20 درصد ورمی کمپوست می باشد.